- خلاف کار
کسی که مرتکب خلاف می شود
معنی خلاف کار - جستجوی لغت در جدول جو
- خلاف کار (خِ / خَ)
گناهکار. خاطی. آنکه خلاف کند. آنکه کار ناشایست انجام دهد
- خلاف کار
تبهکار
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه چیزی را خراب می کند، در علوم سیاسی کسی که به علت مخالفت با سیاست حاکم بر جامعه، برای آسیب رساندن به تاسیسات تلاش می کند
بافنده، کسی چیزی را می بافد، مخفّف واژۀ بافنده کار، پای باف، نسّاج، حائک، جولاه، جولاهه، تننده، بافت کار
(خِ /خَ)
لغت نامه دهخدا
عمل گناهکار. عمل خاطی. عمل خلافکار، ضد سازگاری. (یادداشت بخط مؤلف) :
بر وفق چنین خلاف کاری
تسلیم به از ستیزه کاری.
نظامی.
چون داروی طبع سازگاریست
مردن سبب خلاف کاریست.
نظامی
بر وفق چنین خلاف کاری
تسلیم به از ستیزه کاری.
نظامی.
چون داروی طبع سازگاریست
مردن سبب خلاف کاریست.
نظامی
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
نگاهدارندۀ خلافت. جانشین. نایب:
این چور کن هوا لطافت باش
وآن چور کن زمین خلافت دار.
خاقانی
این چور کن هوا لطافت باش
وآن چور کن زمین خلافت دار.
خاقانی
(خِ / خَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه رای موافق ندارد. ناسازگار. ناموافق. بیراه:
می خواند سرود بیوفایان
بر نوفل و آن خلاف رایان.
نظامی
می خواند سرود بیوفایان
بر نوفل و آن خلاف رایان.
نظامی
(کَ)
لغت نامه دهخدا
توانای در کار و عمل مانند آسمان. (ناظم الاطباء) ، کارآزموده. مجرب. حاذق. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)
نشایستگر نیسانکار کسی که مرتکب امور ناشایست شود. آنکه کارناشایست انجام دهد، خاطی، گناهکار
پارسی است تلا کار زر کار زر گر آن که با طلا کار کند تذهیب کننده مذهب، چیزی که کار نقش و نگارش را از طلا ساخته باشند خانه طلا کار شمشیر طلا کار. چیزی را که کار نقش و نگارش از طلا باشد
تخلف، ارتکاب جرم، قانون شکنی، بزه کاری، مجرمیت، بزه، جرم
بزه کار، خاطی، متخلف، تبه کار، مجرم
متضاد: درست کار
متضاد: درست کار